8 sene çalıştığı işyerinden çıkartılan işçi, İş Mahkemesi‘nin yolunu tuttu. Davacı emekçi, Çok mesai ve hafta tatili alacaklarının ödenmediğini, işyerinde bir öğün Yemek ve servis uygulamasının olduğunu, bütün resmi ve dini bayramlarda çalışmasını sürdürdüğünü lakin alacakların kendisine ödenmediğini öne sürdü.
Ortalama iki ayda bir Öbür kentte görevlendirildiğini, kıdem tazminatı, Çok mesai alacağı, resmi ve dini bayram alacağı, hafta tatili alacağı ile alan prim alacağının tahsilini talep etti.
Davalı şirket avukatı, davacının bulunduğu alacak taleplerinin zamanaşımına uğradığını, bu nedenle zamanaşımı definde bulunduklarını, davacı argümanının tersine çalışmasının haftanın 5 günü 08:00 ila 17:00 saatleri ortasında olduğunu lisana getirdi.
Avukat; davacının Tüm çalışmasının yasal çalışma mühletleri içinde yapıldığını, Çok çalışmasının fiyata iç olduğunu, Ulusal bayram ve genel tatil günlerinde çalışmadığını, şirketin tertipli ikramiye ödemesinin bulunmadığını, davacıya harcırahlarda iç olmak üzere bütün ödemelerin eksiksiz olarak yapıldığını savunarak davanın reddini talep etti.
Mahkeme; bayram, genel tatil, hafta tatili ve Çok mesai fiyatlarının talep edilebileceği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verdi.
Kararı davalı şirket temyiz edince devreye giren Yargıtay 9. Hukuk Dairesi emsal nitelikte bir karara imza attı.
Kararda şu tabirlere yer verildi:
“İş Kanunu’nun 47. hususundaki Aleni düzenleme karşısında Ulusal bayram genel tatillerde çalıştığı anlaşılan davacının çalıştığı her bir Ulusal bayram genel tatil günü için ek 1 yevmiyeye (aylık maktu ücret/30) daha hak kazandığı gözden kaçırılarak hesaplamanın çalışılan saat üzerinden yapılması kusurludur. Emekçi Ulusal bayram-genel tatil günlerinde 1 saat dahi çalışsa tam yevmiyeye hak kazanır. Karar altına alınan alacakların net mi yoksa brüt mü olduğunun kararda belirtilmemesinin infazda tereddüt yaşatacağının düşünülmemesi de kusurlu olup, bozmayı gerektirmiştir.”
Yorum Yok