– Kahramanmaraş merkezli sarsıntılardan etkilenen vilayetlerden Adıyaman’da yaşadıkları apartmanın enkazı altında kalarak 72 saat boyunca kucak kucağa bekleyen Ebeveyn Perihan Yaşar ile oğlu Mehmetcan, kurtarıldıktan 8 gün sonra İzmir Buca Seyfi Demirsoy Eğitim ve Araştırma Hastanesinin ağır bakım servisinde kavuştu.
Adıyaman’da 11. Sınıf öğrencisi Mehmetcan Yaşar’ın (15) ailesi ile yaşadığı Ali Taş Mahallesi’ndeki 6 katlı bina, merkezi Kahramanmaraş’ın Pazarcık ilçesi olan 7,7 büyüklüğündeki sarsıntıyla çöktü.
Sarsıntıların yaşandığı sırada Perihan Yaşar, oğlu Mehmetcan’ı 3. kattaki konutlarından kurtarıp dışarı çıkarmak istedi.
Binanın çökmesiyle, Ebeveyn ve oğul kiriş altında kaldı ve 72 saat boyunca kucak kucağa kurtarılmayı bekledi.
Yardım takımlarının çalışmasıyla beton yığınlarının ortasından çıkarılan Perihan Yaşar, ambulans uçakla İzmir Buca Seyfi Demirsoy Eğitim ve Araştırma Hastanesine sevk edildi.
Oğul Mehmetcan Yaşar ise Evvel Adıyaman’daki bir hastaneye kaldırıldı, akabinde Diyarbakır’daki Dicle Üniversitesi Hastanesine sevk edilerek ezilen iki bacağı diz üstünden kesildi.
Annesinden farklı kalan ve bacakları kesildiği için Aka hüzün duyan Mehmetcan Yaşar, sıhhat Bakanlığının tayyare ambulansıyla İzmir’e getirilerek annesiyle buluşturuldu.
Enkaz altında saatler uzunluğu Bir arada bekleyen Ebeveyn oğul, artık ağır bakım servisinin bir odasında el ele tutuşarak Birlikte yürüyerek taburcu edilmeyi istiyor.
– “Hayalim avukat olmaktı, Yeniden becermeye çalışacağım”
Mehmetcan Yaşar, AA muhabirine, zelzele sırasında Fazla korktuğunu ve annesine sarıldığını anlattı.
Enkazdan çıkarıldıktan sonra hastaneye götürüldüğü anları hatırladığını söyleyen Mehmetcan Yaşar, kendisini tedavi eden, hayatını kurtarmak için iki Defa ameliyata Meydan hekimlerine teşekkür etti.
Ameliyatların akabinde hastane odasında yalnız kalmayı istemediğini Anlatım eden Yaşar, “Çok teşekkür ederim beni anneme kavuşturdular, ben annemi Fazla özlüyordum. Devletimden artık Biricik isteğim iki ayağıma protez. Arkadaşlarımın yanına yürüyerek, koşarak gitmek istiyorum.” dedi.
Mehmetcan Yaşar, hayallerinden vazgeçmediğini lisana getirerek “Hayalim avukat olmak, okuluma devam etmekti. Bunları becermeye çalışacağım. Yapacağıma inanıyorum. Annem ve herkes gerimde.” diye konuştu.
Ailesini Fazla sevdiğini ve onlardan hiç ayrılmak istemediğini vurgulayan Yaşar, bir depremzede olarak yaşıtlarına, “Kendinize Fazla yeterli bakın, Ebeveyn babanızı hiç üzmeyin.” tavsiyesinde bulundu.
– “O yürüsün benim için yeterlidir”
Perihan Yaşar ise tedavisini yapan ve kendisini oğluyla buluşturan sıhhat grubuna minnettar olduğunu söyledi.
Depremde Aka kaygı yaşadıklarını belirten Yaşar, “Ben kalktım, yer sallanıyordu, gittim ‘Çocuklarımı alayım, dışarı kaçayım.’ dedim. Benim 2 çocuğum var. Mehmetcan Fazla heyecanlıydı, bağırdı çağırdı, ona sarılıp yere oturdum. birdenbire üstümüze duvarlar geldi, duvarların altında kaldık. Bağırdık kimse bizi duymadı. Allah’tan bir Fer geldi güya. Baktım sesler de Mevcut bizi çağırıyorlar. Ben onları duyuyorum onlar beni duymuyorlar. Sonradan beni duydular 72 saat enkazda kaldık.” tabirini kullandı.
Evladını yine gördüğü için Fazla memnun, Biricik eksiklerinin de bir çift bacak protezi olduğunu aktaran Yaşar şöyle devam etti:
“Oğlum yürüse elinden tutup gideceğim. Ben de Fazla istiyorum onun protezini. O yürüsün benim için kafidir. Devletimden, Cumhurbaşkanımdan oğlumun yürümesini istiyorum. Kuzenlerinin yanına yürüyerek gitmesini istiyorum. Avukat olmak istiyor, Evvel yeterli olsun, yürüsün. Yeniden sarılarak, koklayarak onu buradan çıkaracağım. Kafi ki oğluma ayak protezi takılsın. Ben Öbür bir şey istemiyorum.”
– Başhekim Öncel: “Birbirlerine dayanak oluyorlar”
Hastane Başhekimi Prof. Dr. Yekta Öncel ise tıpkı ağır bakım ünitesinde kalan Ebeveyn ve oğulun birbirine takviye olduğunu lisana getirdi.
Diyarbakır Dicle Üniversitesi Hastanesi hekimlerinin kendisine ulaştığını ve durumu bildirdiğine değinen Öncel şöyle bilgi verdi:
“Mehmetcan annesini Fazla özlüyormuş, annesinin yanında olmayı Fazla Dilek ediyormuş. Biz de onun bu dileğini sıhhat Bakanlığının tayyare ambulanslarıyla sağladık. Zira biz biliyoruz ki her iki bacağını kaybetmiş bir hastamız Mehmetcan. Yarasının güzelleşmesinde, tedavi olmasında, bu ruhsal savaşı yenmesinde annesinin yanında olması Fazla değerliydi. O yüzden Ebeveyn ile oğlunu birleştirdik. Birinci kavuşma anları Fazla kıymetliydi. Birbirlerine sarılamadılar var durumlarından Dolayı fakat el ele tutuştular. Artık tıpkı odadalar. Ağır bakım ünitemizdeki odalar Biricik Benlik lakin oğlunu annesinin yanına aldık. Birbirlerine moral oluyorlar.”
Yorum Yok